Πάμε σαν άλλοτε κόντρα στον "Αγιαξ" της Ηπείρου

Γιά όλους εμάς που είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε την πορεία και την άνοδο του Παναιτωλικού μας στην Α' Εθνική κατηγορία την περίοδο 1974-1975 ο αυριανός αγώνας με τον ΠΑΣ Γιάννενα ξυπνάει μνήμες.
Τις δεκαετίες  του '60 και του '70 κάθε Κυριακή που ο Παναιτωλικός έπαιζε στο Αγρίνιο ήταν ξεχωριστή γιορτή για την πόλη!
Από την προηγούμενη ο αείμνηστος Ζάχος έκανε το γύρο της πόλης με το αυτοκίνητο και τη ντουντούκα και ανήγγειλε τον αγώνα,καλώντας μας όλους στο γήπεδο στο πλευρό του Παναιτωλικού μας. Από νωρίς την Κυριακή το θέμα συζήτησης σ' ολόκληρη την πόλη ήταν ο απογευματινός αγώνας.
Η ομάδα του Παναιτωλικού ντυμένη με ομοιόμορφα γκρι κουστούμια και θαλασσί ζιβάγκο κατέλυε σε κεντρικό ξενοδοχείο και κατά τις 11-12 κατέβαιναν για φαγητό και βολτίτσα στην Παπαστράτου και μεις από κοντά θαυμάζαμε τα ινδάλματά μας.
Στη συνέχεια όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο γήπεδο. Χιλιάδες κόσμου έτοιμοι να...
φχαριστηθούν μπάλα και να χειροκροτήσουν κάθε καλή ενέργεια και στο τέλος τη νίκη του Παναιτωλικού.
Πρώτα έμπαινε το βυτιοφόρο του Δήμου που κατέβρεχε τον χωμάτινο αγωνιστικό χώρο και μετά ο δημοφιλής, αείμνηστος κι αυτός πια μπαρμπα-Κώστας, η θρυλική "Παρδάλω", ο φροντιστής ντε ,με την ποτίστρα γεμάτη ασβέστη για να χαράξει τις γραμμές του αγωνιστικού χώρου και των περιοχών.
Τα βλέμματα όλων στραμένα στ' αριστερά της μικρής και μοναδικής τότε εξέδρας, όπου ήταν τ' αποδυτήρια του Παναιτωλικού αναμένοντας την είσοδο των παικτών!
Τ' αποδυτήρια της φιλοξενούμενης ομάδας ήταν διαγωνίως απέναντι σ' ένα καμαράκι μέσα στο γήπεδο εκεί που σήμερα είναι είσοδος της θύρας 3.
Μεγάλες στιγμές, αξέχαστα ντέρμπι, ομηρικές μάχες με Παναχαϊκή, ΠΑΣ Γιάννενα, Κόρινθο, ΟΦΗ, Χανιά, Αναγέννηση Αρτας, Πανελευσινιακό, Καλαμάτα, Βύζαντα Μεγάρων, Αίαντα Σαλαμίνας κι άλλες ομάδες που κείνα τα χρόνια αποτελούσαν τα βαριά ονόματα της Β' Εθνικής κατηγορίας.Πραγματική γιορτή,υπερηφάνεια για τη νίκη και στενοχώρια και ντροπή αν καμιά φορά ο Παναιτωλικός δεν τα κατάφερνε να βγει νικητής στο τέλος του παιχνιδιού.
Με τη λήξη του αγώνα κατηφορίζαμε στην κεντρική πλατεία,στο περίπτερο του αξέχαστου Τάκη Καραχρήστου μπροστά στο ξενοδοχείο Λητώ για να ακούσουμε από το ραδιόφωνο που έπαιζε στη διαπασών τ' αποτελέσματα των άλλων ομάδων.
Οι τηλεοράσεις τότε ήταν μετρημένες στην πόλη, δεν ξέραμε ακόμα τι είναι η Αθλητική Κυριακή και τα ραδιόφωνα ήταν αποκλειστική πηγή έγκαιρης πληροφόρησης.

Παρένθεση: τις Κυριακές που ο Παναιτωλικός έπαιζε εκτός έδρας στήνονταν κανονική εξέδρα ορθίων γύρω από το περίπτερο κι ακούγαμε στο ενδιάμεσο της περιγραφής των αγώνων της Α' Εθνικής και το αποτέλεσμα στον αγώνα του Παναιτωλικού μας. Ετσι κι ήταν θετικό χαλούσε ο κόσμος!
Ο πανζουρλισμός αυτής της εβδομάδας, οι ατέρμονες συζητήσεις, τα εισιτήρια που εξαντλήθηκαν πριν καλά καλά κυκλοφορήσουν, η προσμονή της αυριανής αναμέτρησης με τον πάλαι ποτέ "Αγιαξ" της Ηπείρου θυμίζουν έντονα εκείνες τις αξέχαστες εποχές.
Ο Παναιτωλικός ήταν είναι και θα είναι η αγαπημένη ομάδα των απανταχού Αγρινιωτών αλλά και σύμβολο και σημείο αναφοράς ολόκληρου του νομού Αιτωλοακαρνανίας.http://gigenisagriniotis.blogspot.com/2011/02/blog-post_5416.html