Η κρίση της ευκαιρίας και της υποκρισίας

Του Μιχάλη Μπεκίρη

             Βουλευτή

Η

αναπάντεχη κεραμίδα που έπεσε στα κεφάλια του ελληνικού λαού με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που έγινε εγχώρια οικονομική κρίση και μετεξελίχθηκε στην ουσία της που δεν είναι άλλη από την κρίση θεσμών και αξιών μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αρχή για μια νέα Ελλάδα που μπορούμε να δημιουργήσουμε.

Η αναπάντεχη κεραμίδα που έπεσε στα κεφάλια του ελληνικού λαού με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που έγινε εγχώρια οικονομική κρίση και μετεξελίχθηκε στην ουσία της που δεν είναι άλλη από την κρίση θεσμών και αξιών μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αρχή για μια νέα Ελλάδα που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Συνηθίζουμε όλοι μας να απεκδυόμαστε των ευθυνών μας και να τις εξορκίζουμε μακριά μας με τελικό αποδέκτη τον ελληνικό λαό.

Οι πολιτικοί, οι θεσμικοί παράγοντες, οι πνευματικοί ταγοί, η Εκκλησία, οι εκδοτικοί και δημοσιογραφικοί παράγοντες, όλοι μας «πέσαμε από τα σύννεφα» και συνειδητοποιήσαμε ότι η χώρα μας δεν ήταν αυτή στην οποία τόσα χρόνια ζούσαμε, εθελοτυφλούσαμε, στρουθοκαμηλίζαμε, κρυβόμασταν, μοιράζαμε αφειδώς υποσχέσεις, δεν λέγαμε αλήθειες αλλά μια άλλη χώρα, η χώρα της οικονομικής και θεσμικής κρίσης που χρειάζεται δανειστές και έπαρχους για να επιβιώσει. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα όλοι μας δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη υποκρισία που μας δέρνει και να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Αρκούμαστε σε εκατέρωθεν βολές, ο ένας να κατηγορεί τον άλλον, και με έναν λαό να παρακολουθεί φοβισμένος, κατηφής, απαισιόδοξος, χωρίς ελπίδα να έρχεται το κατάμαυρο αύριο όπως όλοι το περιγράφουμε χωρίς να βλέπου φως πουθενά.

Έπεσαν όλοι οι «ταγοί» από τα σύννεφα για ότι μας συμβαίνει. Αλήθεια όμως τι μας συμβαίνει; Δεν ξέραμε ότι στην Ελλάδα βασιλεύει η διαφθορά; Δεν ξέραμε ότι στην Ελλάδα βασιλεύει η παραοικονομία; Δεν ξέραμε ότι στην Ελλάδα βασιλεύει το φακελάκι; Δεν ξέραμε ότι στην Ελλάδα έχουμε πληθώρα νόμων που δεν τηρούνται; Δεν ξέραμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει αλλεργία στην εφαρμογή των νόμων; Δεν ξέραμε ότι η οικονομία μας δεν λειτουργεί υγιώς; Δεν ξέραμε ότι έχουμε αναλογικά τους περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους; Δεν ξέραμε ότι το πολιτικό μας σύστημα βασίζεται στη συναλλαγή; Δεν ξέραμε ότι υπάρχουν επίορκοι πολιτικοί που πλουτίζουν από την ενασχόλησή τους με την πολιτική; Δεν ξέραμε ότι η πολιτική βασίζεται στις πίτες, στους επιταφίους και στο αλισβερίσι με τους πολίτες; Τι από όλα αυτά που ξαφνικά σήμερα ανακαλύψαμε δεν ξέραμε; Το μόνο που δεν φανταζόμασταν είναι ότι για όλα έρχεται κάποτε ο λογαριασμός, γιατί κατά βάθος και αυτό το ξέραμε. Η υποκρισία στο μεγαλείο της.

Το χειρότερο όμως είναι ότι αντί να εκμεταλλευτούμε ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία το «κακό» που μας συνέβη δεν βάζουμε μυαλό. Ως γνήσιοι Έλληνες...

 αρκούμαστε στις αλληλοκατηγορίες και δεν βλέπουμε πέρα από την μύτη μας που μπορεί να βρίσκεται και η μοναδική χρυσή ευκαιρία της χώρας να καταστεί επιτέλους ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Με σύγχρονους και υγιείς θεσμούς, με κανόνες που να τηρούνται και οι παραβάτες και οι παραβάσεις να τιμωρούνται. Με την αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων. Με πολίτες που τα κριτήρια των επιλογών τους δεν θα βασίζονται σε συνθήματα της στιγμής αλλά σε βαθειά αξιολόγηση προσώπων, θέσεων, αξιών και αρχών.

Η κρίση και η διαχείρισή της, οι ευκαιρίες και οι προκλήσεις του μέλλοντος είναι στα χέρια μας και ειδικά στις νεώτερες γενιές. Ή αρπάζουμε την ευκαιρία και προχωρούμε δυναμικά χωρίς πισωγυρίσματα ή αρκούμαστε στη διαχείριση της μετριότητάς μας. Η απόφαση είναι και ατομική και συλλογική. Είναι δική μας.